Uczuciowa interpretatorka nastrojowych ballad o niezrównanym głosie i wielkiej muzycznej wrażliwości. W latach 80. śpiewała tłumaczenia piosenek Karela Kryla oraz piosenki do wierszy polskich poetów (Zbigniewa Herberta, Franciszka Karpińskiego, Seweryna Goszczyńskiego, Zygmunta Rumela, Antoniego Słonimskiego), a także fragmenty tekstów religijnych, z których najsłynniejszy to "Hymn o miłości" (z listu św. Pawła do Koryntian). W tamtych czasach z powodu ograniczeń cenzuralnych publikowała jedynie w drugim obiegu. Tak ukazały się kasety: "Ballady" Karela Kryla opublikowane przez wydawnictwo NOWA, "Pieśni, piosnki, piosneczki" (Oficyna Fonograficzna CDN) oraz poznański "Koncert" (Solid).

Występowała poza przestrzenią oficjalną, uczestnicząc w spotkaniach opozycji demokratycznej, koncertując w kościołach, ale odnajdowała się także w półoficjalnej sferze kultury studenckiej i szeroko rozumianej poezji śpiewanej. W 1983 zdobyła główne nagrody Studenckiego Festiwalu Piosenki w Krakowie oraz Festiwalu Artystycznego Młodzieży Akademickiej FAMA.

Antonina Krzysztoń szerszą popularność zdobyła po roku 1989, kiedy zaczęły ukazywać się jej oficjalne płyty. "Inne światy", "Czas bez skarg", "Takie moje wędrowanie" należą do najważniejszych dokonań nurtu poezji śpiewanej i piosenki poetyckiej lat dziewięćdziesiątych. "Perłowa łódź", piosenka otwierająca ostatnią z wymienionych płyt, w 1993 roku znalazła się na czele listy przebojów Muzycznej Jedynki (Polskie Radio), przekraczając granice niszowego gatunku.

Krzysztof Gajda